زمستان سپری شد و بهار رسید از راه          طبیعت مُنقّی شد از آن همه گرد سیاه

کائنات آراسته شد از رویش گل و گیاه          حظی گر خواهی بری ز خداتوفیق خواه

زحمدالله بگذشت موسم قحطی و چاه         منوّر گشت زمین ، بسان چهره ی ماه 

برفاب در همه جا ، جاری گشت                   از سر کوه گرفته تا  پایین دشت

مزیّن شد گیتی چونان باغ بهشت             دعوت می کندمارا ، بهر سیران و گلگشت

ایکه بی خبری و رفته اندر خواب                بهار آمده خیزو فرصت رادر یاب

یعنی که زعمر ما سالی دگر رفت              مگیر بر خود دنیا را این همه سخت

شاید که سالی دگر بیاید و تو نباشی           تا ز دلت بر نامده افسوسی و کاشی

در یاب فرصت و این دم را خوش گذران         که عمر بسان آب هست در جریان

آرزویم برایتان در این سال                          شادیست برایتان در همه حال